Dajcie siłę mi Samsona\\
Sokratesa myśl wspaniałą,\\
Dajcie płuca mi Kleona\\
By od mów mych forum grzmiało;\\
Dajcie Cycerona mowę,\\
Juvenala gniewną kpinę\\
I kalectwo Ezypowe,\\
I czyniącą czary trzcinę!\\

Diogenesa beczkę słynną,\\
Ostry miecz Hannibalowy,\\
Ktory siekł pod Kartagina\\
Ku jej chwale waże głowy!\\
Dajcie lekką nóżkę Psychy\\
I Safony wierszyk szczery,\\
I Aspazji spryt nielichy,\\
I cudowny pas Wenemy (Weremy? Werenny?)\\

Dajcie mi Seneki czaszkę,\\
Wiersz miarowy Wirgiliusza,\\
Niechże słowo moje ważkie\\
Aż do dreszczu ludzi wzrusza!\\

W męstwo zbrojąc się Likuga,\\
Oglądając się dokoła,\\
Wtedy miry Petersburga\\
Wzruszyć bym do głębi zdołał.\\
Dzieki mocy mego słowa\\
Z mroku wówczas w mig wypłynie\\
Godność sławna ma - Prutkowa\\
Oraz Koźmy gromkie imię.\\

(Włodzimierz Slobodnik)